Γεννημένη στην Ελλάδα και όντας ταυτόχρονα δημοσιογράφος και μοντέλο με έδρα το Λονδίνο, η Νάσια Μάτσα ασχολείται με τον πολιτισμό και την τεχνολογία και έχει δημοσιεύσει άρθρα της για τους Financial Times, το Wired και το Vanity Fair, μεταξύ άλλων διεθνών εκδόσεων. Με την ιδιότητα του μοντέλου έχει συνεργαστεί με «κροίσους» οίκους της μόδας όπως οι Prada, Balenciaga και Burberry. Φέτος, βρέθηκε υποψήφια για τα βραβεία Model of the Year 2021 ανάμεσα σε θρυλικά ονόματα, όπως εκείνα της Naomi Campbell και της Bella Hadid.
View this post on Instagram
Νάσια βρίσκεσαι στην Νέα Υόρκη αυτή τη στιγμή σωστά;
Ναι! Τώρα βρίσκομαι στην Νέα Υόρκη. Υπέγραψα συμβόλαιο με καινούργιο πρακτορείο πριν λίγους μήνες. Τον προηγούμενο μήνα μάλιστα πήρα την βίζα, που δίνεται σε άτομα με εξέχουσες ικανότητες (with extraordinary ability) και τώρα ήρθα εδώ για 3 με 4 εβδομάδες, δηλαδή για έναν μήνα περίπου, ώστε να κάνω τα castings μου, να δω την Nέα Υόρκη και τις φωτογραφίσεις μου. Οπότε ναι, είμαι επίσημα στη Nέα Υόρκη αυτή την στιγμή που μιλάμε.
View this post on Instagram
Πώς νιώθεις για το νέο ξεκίνημα στην Νέα Υόρκη; Μέχρι στιγμής πως σου έχει φανεί διαφορετικό από αυτό που έκανες στο Λονδίνο;
Aυτή είναι πολύ καλή ερώτηση, γιατί, όταν έφυγα από την Αθήνα και ήρθα στο Λονδίνο ήμουν μόλις 19. Για αρχή, ο λόγος που έφυγα για το Λονδίνο ήταν για σπουδές. Τότε βέβαια ήμουν μικρότερη, αλλά- αυτό που έλεγα και στις φίλες μου- τώρα νιώθω και πάλι 19 ετών, γιατί δεν είναι ότι έχω έρθει για τουριστικούς λογούς, οπότε δεν μπορώ να είμαι και πολύ χαλαρή. Είναι ένα καινούργιο ξεκίνημα και ξέρεις. Είναι αυτά τα βασικά που πρέπει να βρεις. Πράγματα του τύπου: – A! Πού είναι η περιοχή μου; το supermarket; το πλυντήριο;
Είναι όλα αυτά τα μικρά που, όταν βρίσκεσαι στην βάση σου, σου φαίνονται τόσο αστεία και ούτε καν που τα σκέφτεσαι, αλλά όταν φεύγεις από αυτή, γίνονται μεγάλα. Η πόλη, όμως, είναι πάρα πολύ ωραία και εντονότερη από το Λονδίνο.
Πίστευα ότι στο θέμα των ρυθμών η Αθήνα – γιατί είμαι και μεγαλωμένη στην Αθήνα- είχε κανονικούς ρυθμούς. Όμως, μετά τη διαμονή μου στο Λονδίνο, η Αθήνα μου φαινόταν ότι έχει ρυθμούς πολύ χαλαρούς. Τώρα νομίζω ότι σε σχέση με την νέα Υόρκη, το Λονδίνο έχει πιο χαλαρούς ρυθμούς. Είναι έντονο το “hectic lifestyle’’. Η αλήθεια είναι ότι λόγω της διαμονής μου στο Λονδίνο, εφόσον έχω μείνει εκεί πολλά χρονιά και, γενικά, έχω συνηθίσει την ένταση της πόλης – γενικότερα είμαι έντονη – μου αρέσει να ψάχνομαι από εδώ και από εκεί και να ανακαλύπτω νέα μέρη. Οπότε πιστεύω ότι η Νέα Υόρκη μου ταιριάζει. Κάνει καλό στο μυαλό όλη αυτή η διαδικασία.
Είναι γενικά αυτό που έχει πει ο David Βowie: «Πρέπει όταν νιώθεις αρκετά άνετα, να κάνεις κάτι ώστε να νιώθεις σαν, όχι ακριβώς να πατώνεις στην θάλασσα , αλλά να βρίσκεσαι σε ένα σημείο που ίσα ίσα να ακουμπάνε τα ποδιά σου…» Οπότε κάνει κάνει καλό!
Θα ήθελες να μου πεις λίγα πράγματα και για την APM MODELS?
Εννοείται! Είμαι πάρα πολύ ευγνώμων, γιατί η αλήθεια είναι ότι και εγώ δεν το πίστευα ότι θα το κατάφερνα. Το APM MODELS είναι ένα πρακτορείο που λειτουργεί από το 1996. Εχει κάνει πάρα πολλές δουλειές. Έχει διαφημίσει Ralph Lauren, Calvin Klein, έχει δηλαδή ασχοληθεί με όλες τις μεγάλες αμερικανικές μάρκες που ξέρουμε.
Έχουμε αρχίσει τη συνεργασία μας προς το παρόν και έχουμε ήδη κάνει κάποια projects που θα βγουν σε 2 με 3 μήνες. Αλλά γενικά έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η Αμερική. Είναι λίγο πιο commercial απ’ ό, τι η Ευρώπη. Γιατί στην Ευρώπη είμαστε λίγο πιο κοντά με την παράδοση, την παράδοση της μόδας, την τεχνοτροπία, ενώ στην Αμερική τα πράγματα είναι λίγο πιο driven από το κεφάλαιο.
Υπάρχουν πολλές μάρκες, Calvin Klein, Μarc Jacobs και Tommy Hilfiger, που είναι σταθμοί, αλλά ουσιαστικά ο στόχος μου ήταν να έχω ως βάση το Λονδίνο και έχοντας ανοιχτεί στο Παρίσι και την Ελλάδα, να ανοιχτώ και στη Νέα Υόρκη στο πλαίσιο της αγοράς. Οπότε, έχω ως βάση το Λονδίνο και πηγαίνω για δουλειές και για projects, όταν θέλω έτσι μια αλλαγή (γέλια). Είμαι τώρα στην δεύτερη εβδομάδα και θα το πάω έτσι.. Θα πηγαινοέρχομαι και θα ξαναέρθω σίγουρα για εβδομάδα μόδας τον Σεπτέμβριο.
View this post on Instagram
Μέσα στους γρήγορους ρυθμούς του δυτικού κόσμου, πώς καταφέρνεις να ξεκουράζεσαι; Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις για να αποφορτιστείς;
Θέλει πάρα πολλή ισορροπία και, γενικότερα στην αρχή, δεν το είχα συνειδητοποιήσει, γιατί έλεγα ότι ασχολούμαι με όμορφα πράγματα. Είναι ευχάριστη δουλειά, δημιουργείς όμορφες φωτογραφίσεις και νομίζεις ότι δεν είναι τόσο δύσκολη, αλλά έχει άλλα είδη δυσκολιών, όπως για παράδειγμα την διατήρηση της ψυχικής υγείας. Πρέπει να έχεις πάρα πολλή δύναμη, να ξέρεις καλά τον εαυτό σου, δηλαδή να έχεις αυτογνωσία και γενικά να μπορείς να αναλύεις καταστάσεις.
Αυτό που κάνω είναι να περνάω πολύ χρόνο μονή μου. Κλείνω τα παντζούρια και «κλείνομαι». Περνάω χρόνο μονή μου για να αποφορτιστώ και σωματικά, γιατί και σωματικά είναι πάρα πολύ δύσκολη η δουλειά του μοντέλου. Για παράδειγμα, πρέπει να κρατάς μια πόζα για πάρα πολλή ώρα, πολλές φορές πονάς και μολονότι, αρκετές φορές, η πόζα μπορεί να φανεί ωραία στο μάτι, δεν κάθεσαι συνήθως κανονικά σε αυτές τις πόζες. Στόχος είναι να φανεί ωραία. Οι φωτογραφίσεις είναι πολύωρες, τα παπούτσια μπορεί να πονάνε, αλλά και τα μαλλιά είναι πολύ πιο εντυπωσιακά, για να φανεί όλο αυτό το glamour και φυσικά όλο αυτό το «όνειρο».
Έχει αρκετό πόνο, τόσο σωματικό όσο και ψυχικό… Αυτό δεν ισχύει μόνο για τα μοντέλα, αλλά για όλες τις επαγγελματικές ομάδες που υπάγονται στον χώρο της μόδας. Οπότε, αυτό που κάνω είναι να περνάω πολύ χρόνο μονή μου -έτσι αποφορτίζομαι- , να διαβάζω και να έχω ένα πολύ καλό support network, είτε πρόκειται για τους φίλους μου, είτε για την οικογένειά μου, είτε για τον σύντροφό μου.
Ποιό βιβλίο διαβάζεις αυτή την περίοδο;
Γενικά μου αρέσει πολύ να διαβάζω φιλοσοφία. Δεν μ αρέσει πολύ η λογοτεχνία. Την βαριέμαι λίγο (γέλια). Διαβάζω Αντόρνο που συγκαταλέγεται στους φιλοσόφους από την σχολή της Φρανκφούρτης και είναι ένας από τους αγαπημένους μου. Το βιβλίο του ονομάζεται «Η Διαλεκτική Του Διαφωτισμού». Η αλήθεια είναι ότι ο συγκεκριμένος είναι λίγο πεσιμιστής, αλλά εμένα μου αρέσουν οι πεσιμιστές, όπως ο Μακιαβέλι και ο Σοπενχάουερ, γιατί νιώθω ότι, παρόλο που γενικά είμαι πολύ θετική, βρίσκω αυτή την θετικότητα λόγω του ότι είμαι πεσιμίστρια (γέλια).
Άρα σε γενικές γραμμές, υπάρχει ισορροπία. Η ισορροπία με την ιδιά την Νασιά είναι καλή;
Περνάω τέλεια. Είναι ένα από τα πράγματα που σε μαθαίνει το εξωτερικό ή το να φεύγεις από το σπίτι σου γενικότερα, χάνοντας έτσι τη βολή και την άνεσή σου. Δηλαδή, όταν μετακομίζεις στην αρχή ένα από τα πρώτα πράγματα της λίστας σου είναι να ανοίξεις τραπεζικό λογαριασμό, να βρεις σπίτι και όλα τα συναφή. Αλλά μέσα σε όλα είναι να περνάς καλά με τον εαυτό σου και να τα βρεις με εκείνον. Γιατί αν δεν τα βρεις με τον εαυτό σου, δεν θα περάσει ούτε και κάποιος άλλος καλά, αλλά ούτε και εσύ. Άμα το βρεις, είναι φανταστικό.
Αυτή η αρχή, η καλή σχέση είναι κάτι που με βοηθά και με κρατάει, και γι’ αυτό μπορώ να πηγαίνω σε διάφορες χώρες χωρίς να με ενοχλεί τόσο πολύ ή να το βρίσκω ως ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα και ψυχοφθόρο. Ξέρω να περνάω καλά μόνη μου και δεν χρειάζομαι πάρα πολλά.
Ως άνθρωπος είμαι γενικά πολύ μινιμαλίστρια. Τα περισσότερά μου πράγματα είναι σε αποθήκη και απλώς εδώ έχω πολύ λίγα πράγματα. Νομίζω ότι λόγω του modeling, που έχω συνέχεια διαφορετικά μαλλιά, διαφορετικά ρούχα και makeup, στην κανονική μου ζωή έχω όσα λιγότερα γίνεται και τα όσα έχω τα μοιράζω παντού. Κάθε έξι μήνες δίνω πράγματά (γέλια). Με βοηθάει πάρα πολύ αυτό κυρίως “mentally”. Θεωρώ ότι όσα πιο λίγα έχω, τόσο το καλύτερο προκειμένου να έχω καθαρό μυαλό, και καθαρό χώρο για να βάλω όμορφα πράγματα στην ζωή και το μυαλό μου.
View this post on Instagram
Θα ήθελες να μου πεις τι εστί δημιουργία για εσένα;
Ξέρεις, στην Ελλάδα επικρατεί έντονα το εξής φαινόμενο: Το ότι, παραδείγματος χάρη, κάποιος θέλει να γίνει γιατρός ή δικηγόρος, ασκώντας έτσι ένα επάγγελμα αρκετά χρήσιμο για την κοινωνία, αλλά δε δίνει έμφαση στο κομμάτι της δημιουργικότητας. Γενικότερα, δεν δίνουμε βάση στο creative κομμάτι των επαγγελμάτων. Πάντως νομίζω ότι λίγο πια αλλάζει η εποχή.
Βλέπεις ότι όλες λίγο οι βασικές λειτουργίες μπορούν να γίνουν από μηχανή. Όταν δούλευα στο περιοδικό Wired, πάντα ασχολούμασταν με την τεχνολογία, με το τι είναι καινούργιο. Κάναμε πολλά ωραία “debates” με την ομάδα και πριν από πέντε χρόνια είχαμε πολύ έντονη τη συζήτηση σε σχέση με το ΑΙ και το εξής φιλοσοφικό ερώτημα: «Αν φτάσουμε, δηλαδή, σε ένα σημείο πάρα πολύ υψηλό, τότε τι σε κάνει άνθρωπο και ποια είναι η διαφορά»;
Το μόνο που δεν μπορούμε σε αυτή την φάση να αναπαράγουμε σε μηχανικό επίπεδο είναι η δημιουργικότητα. Αυτή, είναι το μόνο κομμάτι που δεν μπορούν να κάνουν οι μηχανές σε αυτή τη φάση που βρισκόμαστε.
Αυτό σημαίνει ότι σε δέκα, είκοσι και τριάντα χρόνια τα επαγγέλματα που απαιτούν δημιουργικότητα θα ανέβουν σε ζήτηση. Γιατί πλέον, ας πούμε, οι επεμβάσεις γίνονται με ρομπότ δηλαδή το μόνο που μας κάνει διαφορετικούς από τις μηχανές είναι η δημιουργικότητα. Οπότε ναι!
Για εμένα είναι επίσης και ανάγκη. Δηλαδή δεν μπορώ αν μου πεις ότι δε μπορείς να δημιουργήσεις… Και δεν είναι μόνο για να δημιουργήσω κεφάλαιο. Νομίζω ότι με περιορίζει. Είναι ανάγκη, αλλά το μυαλό είναι επίσης ένας μυς που θα πρέπει να τον εξασκείς σε καθημερινό επίπεδο.
Πάλι έχουμε την έννοια στο νου μας ότι οι καλλιτέχνες και οι δημιουργοί απλώς κάθονται και τους έρχεται έμπνευση αλλά όχι· δεν συμβαίνει αυτό. Είναι κανονική δουλειά, πάρα πολύ σκληρή στην οποία δεν έχεις δέκα πράγματα – μια λίστα που λες: «Α! θα πάω στο γραφείο θα στείλω τα email, έχω πέντε meetings, θα γράψω αυτό και τελείωσε». Είναι μια δουλειά που δεν έχει καθαρή γραμμή και θα πρέπει να δημιουργήσεις εσύ. Και παρόλο που στον καθένα από εμάς αυτή η γραμμή είναι διαφορετική, είναι πολύ δημιουργική. Αυτό είναι πολύ οξύμωρο αλλά σου δίνει άλλες χαρές. Τουλάχιστον σε εμένα, που εγώ δεν μπορώ να τις καλύψω αλλιώς (γέλια).
Μιλούσα με μια φίλη που αγαπάω και θαυμάζω πάρα πολύ τις προάλλες και ασχολείται με τον χορό, την κινησιολογία και την ψυχολογία της κίνησης και είναι παιδαγωγός. Μου έχει πει ότι, αν δώσει σε έναν ενήλικα να ζωγραφίσει έναν άνθρωπο, απλώς θα κάνει ένα πολύ κλασσικό σκίτσο, θα δημιουργήσει έναν κύκλο, τις τέσσερις γραμμές για χέρια και πόδια και αυτό μόνο. Αν του ζητήσει όμως, να γράψει μια πρόταση, τότε θα είναι καλύτερη από αυτή που θα έγραφε όταν ήταν τεσσάρων χρονών.
Ουσιαστικά προσπαθούσε να μου δώσει την αναλογία ότι μαθαίνουμε να μιλάμε με περίπλεκες φράσεις, λέξεις και να εκφράζουμε περίπλοκες ιδέες σαν ενήλικες, αλλά όταν ζωγραφίζουμε που είναι ένα πιο δημιουργικό κομμάτι, μένουμε σε αυτό που μπορούσαμε να κάνουμε όταν ήμαστε πέντε χρονών.
Έχουμε μάθει, αλλά δημιουργικά έχουμε μείνει ακόμα σε αυτό. Δεν είναι ότι φταίμε αποκλειστικά εμείς, φταίει και το εκπαιδευτικό σύστημα και πολλοί άλλοι παράγοντες αλλά όντως, δημιουργικά περιορίζουμε τον εαυτό μας σε ένα επίπεδο που αντιστοιχεί σε αυτό της ηλικίας των τεσσάρων χρονών.
View this post on Instagram
Ένας από τους στόχους σου μέσα από την αρθρογραφία και τις δράσεις σου(Don’t look away editorial), είναι να προωθήσεις την κριτική και τις σκέψεις των άλλων ανθρώπων. Σε ποιο βαθμό πιστεύεις ότι έχεις επιτύχει αυτό τον στόχο.
Το ότι το κάνω για εμένα έχει να κάνει περισσότερο με το editorial που δημιούργησα για την Ιταλική Vogue με τίτλο “Don’t Look away’’. Το modeling το κάνω τα τελευταία δύο χρόνια και κάθε φορά ρωτάω τον φωτογράφο για το ποια είναι η ιστορία ή τι θέλουμε να βγάλουμε, πολλές φορές μου λένε: «Αα τίποτα! Βγάζουμε απλώς τα ρούχα». Σε ένα πρώτο στάδιο φυσικά και χρειάζεται αυτη η οδηγία.
Σε ένα δεύτερο στάδιο όμως, όταν πια είχα ολοκληρώσει πολλές δουλείες, εν μέσω lockdown, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι οκευ…τα φόρεσα τα ωραία ρούχα, έκανα τις πόζες, το χάρηκα αυτό. Αναρωτιέμαι ποιο είναι όμως το επόμενο στάδιο. Και ξέρεις είναι αυτό, το τι θέλεις να πεις. Οπότε με το “don’t look away”, εκπλήρωσα αυτό το στάδιο.
Με τον Bryan Huynh ήθελα να συνεργαστώ εδώ και πολύ καιρό, όποτε υλοποιήσαμε αυτό το project μαζί. Ήθελα να αναλάβω εγώ το art direction και ήθελα σίγουρα το editorial να περιλαμβάνει ελληνική μυθολογία, να έχει να κάνει με κάτι που με αφορά και να μπορώ να εξασκήσω όλες τις ικανότητες, στις οποίες έχω δουλέψει αυτά τα χρονιά.
Τώρα δουλεύω άλλες δυο φωτογραφίσεις που επίσης θέλουν πάλι αρκετό καιρό, γιατί συνήθως μια φωτογράφιση την οργανώνεις μέσα σε μια εβδομάδα, αλλά για παράδειγμα το “don’t look away”, μας πήρε συνολικά έξι μήνες. Μέχρι να ολοκληρωθεί η ενσωμάτωση μερικών στοιχείων digitally, η επικοινωνία με την Vogue Italia και να γράψω και το άρθρο, πήρε αρκετό καιρό.
View this post on Instagram
Θα ήθελα μου πεις την άποψη σου για τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα τα τελευταία 2 χρόνια. Αναφέρομαι στην σημασία που δόθηκε στην τοξική αρρενωπότητα, την βία και ευρύτερα την κουλτούρα βιασμού. Πιστεύεις ότι τώρα δημιουργήθηκαν αυτά τα προβλήματα ή απλά προϋπήρχαν και τώρα βγήκαν στην επιφάνεια..
Δεν πιστεύω ότι τα πράγματα έγιναν χειρότερα τώρα.. Εμείς απλώς τώρα το αντιληφθήκαμε. Τώρα βλέπουμε πράγματα και τα συνειδητοποιούμε. Είναι αυτό που λέμε ότι, «όταν έχεις την κατάλληλη γλώσσα και τις κατάλληλες λέξεις, ουσιαστικά δίνεις οντότητα στο πρόβλημα». Για να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα, πρέπει να καταλάβεις την ύπαρξή του και μετά να πας στην λύση του. Ένα από τα καλά του lockdown, είναι ότι είχαμε πραγματικά χρόνο για να σκεφτούμε, και συνειδητοποιήσαμε ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά, πως κάτι μας ενοχλεί και ότι πλέον θα πρέπει να το αλλάξουμε. Συνειδητοποιήσαμε δηλαδή ότι δεν είναι σωστό αυτό που γίνεται.
Βασικά, είναι και αυτό που έχει πει η Fran Leibowitz, ότι «Τα ίδια concept που επικρατούνσαν εδώ και 2000 χρόνια, τώρα τα αλλάζουμε». Είναι πάρα πολύ σημαντική εποχή. Με βάση αυτό που λένε οι κοινωνιολόγοι, συνήθως παίρνει 214 χρονιά για να αλλάξει κάτι τόσο ριζωμένο. Γιατί είναι, μέχρι να «φύγουν» οι παλαιότερες γενιές και να γεννηθούν νέες. Σίγουρα θα πάρει πολλά χρόνια. Μπορεί εμείς να μην τη ζήσουμε αυτή την αλλαγή, αλλά δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε να αλλάξουν κάποια πράγματα.
Έχουμε μεγαλώσει με τόσα ερεθίσματα και ταινίες και έχουμε δει τόσα πολλά πράγματα. Και ναι! Όλοι μας είμαστε ρατσιστές, όλοι μας είμαστε σεξιστές, όλοι είμαστε ομοφοβικοί, και παρόλο που από μικρά παιδιά, έχουμε δεχτεί τέτοια ερεθίσματα, μπορούμε να τα αλλάξουμε και να κάνουμε re-learning σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο.
Φέτος είχαμε μια τεράστια απώλεια για την κουλτούρα και ευρύτερα τον κόσμο της δημιουργίας. Αναφέρομαι στην απώλεια του Virgil Abloh. Όντας στον χώρο της μόδας χρόνια, τι σημαίνει για εσένα η απώλεια ενός τόσο σημαντικού ανθρώπου;
Ήταν σίγουρα πάρα πολύ έντονο. Ουσιαστικά, τον Virgil τον έχω γνωρίσει και έχουμε παρευρεθεί στα ίδια πάρτυ, λόγω του ότι είμαι πολύ κοντά με τον μουσικό διευθυντή της Louis Vuitton, ο οποίος δούλευε στενά με τον Virgil. Φυσικά πέρα από έντονο και στενάχωρο, πρόλαβε να αλλάξει πολλά πράγματα και να αφήσει τεράστιο δρόμο πίσω του, παρά το γεγονός ότι ήταν μόνο σαράντα ετών. Μου άρεσε πολύ σαν τύπος ανθρώπου – είχε ένα αναγεννησιακό πρότυπο – χάρη στο οποίο δεν ασχολούνταν με ένα πράγμα αλλά με πολλά.
Φυσικά, από άποψη τεχνογνωσίας, δεν έχει αφήσει ένα έργο, όπως αυτό του Alexander McQueen, που εκεί μιλάμε για καθαρή μόδα και προσήλωση στο craft. Αλλά νομίζω ότι ο Virgil ήταν το κατάλληλο άτομο στην κατάλληλη εποχή, δηλαδή πάρα πολύ σημαντικό σε μια εποχή με διαφορετικά concepts. Φυσικά, είναι πάρα πολύ στενάχωρο που ένας τέτοιος άνθρωπος πέθανε, αλλά είναι πολύ σημαντικό που πέρασε μια τέτοια μορφή από τον χώρο της μόδας. Πιστεύω ότι τώρα έχει δώσει την σκυτάλη στον Demna Gvasalia που είναι μια άλλη εξίσου απίστευτη προσωπικότητα.
View this post on Instagram
Κοιτάζοντας λίγο και τον κόσμο του business, έχεις δηλώσει ότι είσαι αρνητική στην αξιοπιστία των NFTs. Έχει αλλάξει καθόλου η άποψη σου για τα NFTs και το digital fashion?
Ναι! Η αλήθεια είναι ότι είμαι εναντίον των NFTs. Στην αρχή ήμουν και εγώ σε φάση ότι:- Οκευ, δίνουμε μια ευκαιρία στους καλλιτέχνες να βγάλουν και με άλλο τρόπο χρήματα. Aλλά από την άλλη πλευρά, τα NFTs κάνουν πάρα πολύ κακό στο περιβάλλον, οπότε γι’ αυτό και είμαι αρνητική.
Υπάρχουν σίγουρα και άλλοι τρόποι για να βοηθήσεις και να στηρίξεις έναν καλλιτέχνη, ώστε να βιοποριστεί. Η αλήθεια είναι ότι το βλέπω κάπως σαν «φούσκα». Κάποιοι άνθρωποι σίγουρα θα βγάλουν λεφτά και κάποιοι άλλοι θα εκμεταλλευτούν όλο αυτό που γίνεται μέχρι εκείνη να σκάσει.
Τώρα, σχετικά με το digital fashion, νιώθω ότι με το lockdown, πήγε πάρα πολύ μπροστά. Είμαι πάρα πολύ θετική.
Εντωμεταξύ, αυτό συζητάμε με τους φίλους και συνεργάτες μου, ότι λόγω του lockdown είχαμε αποφασίσει όλοι ότι όλη αυτή η τρελά με τα fashion weeks, σε διαφορετικές χώρες κάθε εβδομάδα, και όλη αυτή η ένταση δεν δουλεύει. Οπότε είμαστε υπέρ του digital και πιστεύουμε ότι πρέπει να ρίξουμε όλους τους ρυθμούς. Μου έκανε εντύπωση όμως ότι με το που άνοιξαν τα σύνορα και τέλειωσαν όλα τα lockdown των χωρών, ξεχάσαμε όλα αυτά που είπαμε και απλώς γυρίσαμε πίσω σε όλους αυτούς τους ρυθμούς.
Και συζητάγαμε με τους φίλους μου και λέγαμε: «Μα καλά, πού πήγαν όλες αυτές οι ιδέες για το ότι χρειαζόμαστε την αλλαγή; Ότι τώρα μάθαμε, και ότι τώρα έχουμε την τεχνογνωσία;» Αλλά εντάξει… Τελικά είναι κάτι βαθύτερο όπως η προσωπική ανάγκη. Έχουμε ανάγκη το έξω, το να ταξιδέψουμε και όλα αυτά.
Είμαι θετική λοιπόν σχετικά με το digital fashion. Το metaverse, μου φαίνεται πάλι σαν μια «φούσκα». Προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να βγάλουμε και αλλά λεφτά και προσπαθούμε να το στύψουμε χωρίς λόγο όλο αυτό το πράγμα.
View this post on Instagram
Το φοβάσαι το metaverse και όλη αυτή την τροπή προς την τεχνολογία?
Όχι καλέ (γέλια). Σιγά τι είναι…Είναι σαν το animal crossing. Η ίδια λογική. Όσοι είναι μέσα στο gaming, δεν νομίζω ότι είναι κάτι νέο για εκείνους, απλώς τώρα είναι πιο διαδεδομένο. Νιώθω ότι είναι ένα trend αλλά θα δούμε πώς θα πάει. Δεν πιστεύω ότι η διαδικτυακή μόδα θα αντικαταστήσει την physical.
Είναι πολύ καλό που οι άνθρωποι θα μπορούν να δοκιμάζουν ρούχα που δεν έχουν ακόμα δημιουργηθεί, γιατί έτσι θα μειώνεται η παραγωγή και το deadstock και αυτό κάνει καλό στο περιβάλλον. Αλλά, η αλήθεια είναι ότι είμαστε κατά βάση φυσικά όντα, δηλαδή έχουμε ύλη και μας αρέσουν τα υλικά αγαθά. Αλλάζει το μέσο και η τεχνολογία. Είναι απλώς ένα διαφορετικό παιχνίδι..
Είναι ευρέως γνωστό ότι έχει συνεργαστεί με πάρα πολλούς οίκους μόδας. Ποια είναι όμως η συνεργασία που θα θυμάσαι και σε έχει στιγματίσει περισσότερο;
Είναι δυο! Η πρώτη είναι αυτή με τον οίκο Christian Louboutin, γιατί ουσιαστικά έλαβε χώρα σε περίοδο που βρισκόμουν σε άρνηση με το να κάνω το modeling. Είχα επενδύσει τόσο χρόνο στα media, όπου έχω και έχω δυο μεταπτυχιακά, έιχα κάνει πολλές πρακτικές για να φτάσω σε ένα πολύ καλό επίπεδο, οπότε βρισκόμουν λίγο σε άρνηση. Συν το ότι το modeling άρχισε στα είκοσι επτά, όπου ήδη είχα χτίσει μια καριέρα στα media.
Η πρώτη μου συνεργασία με μεγάλο οίκο μόδας πραγματοποιήθηκε σε μια καμπάνια με τον γαλλικό οίκο μόδας Christian Louboutin. ‘Ηταν μια πολύ όμορφη εμπειρία στην οποία και συνειδητοποίησα το τι πραγματικά εστί modeling. Ήταν κάτι που με ανέβασε πάρα πολύ και πόσο μάλλον η δεύτερη φόρα που έγινε η καμπάνια μετά από λίγους μήνες, οι φωτογραφίσεις έγιναν στο εξοχικό σπίτι του Louboutin που εντάξει! Εκεί ήταν μαγευτικά, ήταν ένας υπέροχος χώρος. Εκείνη λοιπόν ήταν η δεύτερη φορά που είπα ότι θα αφήσω την δουλειά γραφείου και θα αρχίσω να παίρνω το modeling λίγο πιο σοβαρά.
Και μετά, μέσα σε όλα συνέχισα να γράφω με τους Financial Times και έπειτα με την Vogue. Εκεί είχαμε το πρώτο λοκντάουν. Μετά το τέλος του πρώτου λοκντάουν, υπέγραψα με Wilhelmina, που ήταν εάν πάρα πολύ μεγάλο βήμα, αφού είναι το 4ο μεγαλύτερο πρακτορείο στον κόσμο. Και ξαφνικά λέω εν μέσω πανδημίας, σιγά! Τι θα βγει; Εντωμεταξύ το μίτινγκ έγινε και μέσω zoom οπότε λέω: «Ποιος θα πάρει μοντέλο μέσα από μια βιντεοκλήση»; Οπότε λέω ας το κάνουμε! Τώρα κλείνω τα δυο χρονιά στην Wilhelmina. Η δεύτερη δουλειά που με έχει καθορίσει είναι αυτή με τη Balenciaga.
Γενικά, δεν έχω κορνιζάρει καμία φωτογραφία μου, ούτε γενικά κάτι, αλλά έχω κορνιζάρει το γράμμα που έστειλε η Balenciaga, το οποίο είχα μαζί μου, όταν ταξίδευα, για να περάσω τα σύνορα, γιατί ήμασταν στο 2ο lockdown κατά τη διάρκεια της δεύτερης δουλειάς.
Μου είχαν γράψει ένα γράμμα, για να το δώσω στην Eurostat, που έλεγε ότι η Νάσια Μάτσα πρέπει να ταξιδέψει στο Παρίσι – γιατί δεν μπορούσες να ταξιδέψεις, ήταν μόνο για διπλωμάτες και πολιτικούς- για την καμπανιά και το show του Balenciaga. Το χαρτί έλεγε ότι εάν η Νάσια Μάτσα δεν παρευρεθεί στην τοποθεσία, τότε η απουσία της θα κοστίσει ένα πολύ μεγάλο χρηματικό και δημιουργικό ποσό στην εταιρεία και λέω: – Δεν το πιστεύω (γέλια). Οπότε γύρισα μετά σπίτι και το κορνίζαρα. Γιατί ξέρεις. Γράφει τη διεύθυνση, το λογότυπο και έχει τις υπογραφές από όλα τα μεγάλα διοικητικά πρόσωπα της Balenciaga, οπότε ναι, ήταν υπέροχο (γέλια).
Και Θα πω σαν τρίτο, αυτό για την Vogue Italia. Το project με την medusa, που έβγαλα όλο το creativity που διαθέτω.
View this post on Instagram
Θα δημιουργήσεις ξανά κάποιο editorial/project σαν το Don’t Look Away;
Ναι! άλλα δυο. Ένα που είχα κάνει την παραγωγή ήταν τον Σεπτέμβριο τον 2021 που ήταν farfetch x Burberry. Στην οποία φωτογράφιση έκανα εγώ το creative direction. Με προσέγγισε η Farfetch και με ενημέρωσε ότι έκανε αυτή την συνεργασία με την Burberry και ψάχνουν έναν άνθρωπο για αυτή την δουλειά.
Τότε ήμουν στο Πόρτο Ύδρα, εκεί που περνάω τις καλοκαιρές διακοπές μου, οπότε κάναμε την φωτογράφιση εκεί. Ήμασταν μαζί με την Ρία, η οποία είναι Ελληνίδα φωτογράφος και έκανε την φωτογράφιση για τον οίκο Dior όταν ήρθε στην Ελλάδα και κάναμε μαζί την δουλειά. Το καλύτερο είναι ότι είχαμε τα αξεσουάρ, τα ρούχα, τα παπούτσια, τα οποία μας τα είχαν στείλει αλλά οι καπαρντίνες που απεικονίζονται στις φωτογραφίες έχουν εφαρμοστεί ψηφιακά….! Και δεν φαίνεται.. Αν δεις την φωτογραφία πραγματικά δεν φαίνεται (γέλια) .
Σε όσους το λέω, τους εξηγώ ότι οι καπαρντίνες είναι digitally applied και μου απαντούν ότι δεν το πιστεύουν! Και δεν ήταν πάρα πολύ εύκολο, γιατί δεν βρισκόμασταν σε ένα στούντιο πχ στο Λονδίνο, όπου έχεις όλες τις ανέσεις, αλλά βρισκόμασταν σε ένα μέρος όπως το Πόρτο Ύδρα. Ήταν πολύ συγκινητικό, γιατί είναι ένα μέρος που αγαπάω πάρα πολύ. Κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε Πόρτο Ύδρα και είναι εάν μέρος που μου ξυπνά αναμνήσεις, ένα μέρος που άμα έχεις πάει είναι πολύ iconic.
Από τον Σεπτέμβριο και μετά, επειδή υπήρξε ένα μεγάλο μπαμ με το modeling, δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ με κάτι άλλο και να δημιουργήσω, εκτός από ένα πάρτι που οργάνωσα στην Αθήνα. Οπότε ήμουν full on με το modeling και, εντάξει, νομίζω ότι άνοιξαν και τα πράγματα και είχαμε λίγο ανάγκη να πάμε σε events και σε shows, να ντυθούμε ωραία και να πάμε στις εβδομάδες μόδας και όλα αυτά! Οπότε τώρα από το καλοκαίρι νομίζω θα αρχίσω να τρέχω και τα δικά μου projects!
View this post on Instagram
Έχοντας εμφανιστεί ως καλεσμένη στο GNTM και έχοντας παρακολουθήσει το show. Είναι όντως τόσο δύσκολος ο χώρος της μόδας και τα concept που ζητούνται; Εσένα ποια ήταν η πιο δύσκολη δοκιμασία στην οποία υποβλήθηκες;
Ααα είναι πιο δύσκολος (γέλια)! Το GNTM είναι μεν απαιτητικό, αλλά δίνει στα παιδιά πολλές ευκαιρίες. Μπορούν μέσα απο το παιχνίδι να κάνουν πολλά concept, πολλές φωτογραφίσεις και να γνωρίσουν νέο κόσμο.
Άμα αρχίσεις μόνος σου σαν μοντέλο, είναι που είναι οι φωτογραφίσεις απαιτητικές, θα πρέπει να προσπαθήσεις αρκετά για να μπεις στον χώρο. Θα πρέπει να περάσεις μέσα απο αμέτρητα castings, να μιλήσεις με κόσμο και μετά να φτάσεις στην διαδικασία της φωτογράφισης. Παίρνει πολύ χρόνο.
Στην πραγματικότητα είναι πιο απαιτητικός ο χώρος. Βέβαια, δείχνει την πραγματικότητα, σίγουρα έχει και το εκπαιδευτικό και το ψυχαγωγικό κομμάτι του reality, αλλά είναι πιο δύσκολα και σύνθετα τα πράγματα.
Κάθε φωτογράφιση και κάθε προτζεκτ είναι μια δοκιμασία… Μπορεί να είναι μια φωτογράφιση, στην οποία θα πρέπει να είσαι στην θάλασσα και να φοράς μαγιό και στην παραλία να έχει 5 βαθμούς. Μπορεί να είσαι πολύ κουρασμένος και να κάνεις πόζες που είναι εξαντλητικές.
Ακολουθεί ένα ακόμα μεγάλο κομμάτι που προκύπτει μετά το κλικ του φωτογράφου. Ξαφνικά, καλείσαι να αποδεχτείς τις εικόνες που άλλοι έχουν βγάλει και να αποδεχτείς μια παραμορφωμένη έκδοση του εαυτού σου. Διότι, όταν πρόκειται για φωτογράφιση βλέπεις τον εαυτό σου μέσα από τα ματιά άλλων, οπότε και αυτό είναι “mentally draining”.
Όλοι θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο της εικόνας μας, οπότε είναι και αυτό πολύ δύσκολο. Το να εμπιστευτείς δέκα άτομα και να σε κάνουν ό,τι θέλουν, να σε φτιάξουν και να σε δείξουν όπως εκείνα θέλουν. Οπότε και αυτό είναι μέρος της δυσκολίας!
Έχω μιλήσει με ανθρώπους που, παραδείγματος χάρη, δε μπορούν να είναι μόνοι ή να ταξιδεύουν μόνοι και να λείπουν συνέχεια. Για εμένα αυτό είναι καθημερινότητα. Άλλοι μου έχουν πει πράγματα όπως : «Α εγώ δεν μπορώ να μου πειράζουν τα μαλλιά». Για εμένα αυτό είναι πολύ απλό- δεν μπορώ να πάω στο σετ και να τους πω ότι αυτά τα ρούχα και αυτά τα μαλλιά δεν μου αρέσουν, βάλτε μου άλλα… Δε γίνεται να πω στον φωτογράφο: – Βγάλε με αλλιώς και όχι έτσι. Αυτά δεν μπορούν να ειπωθούν.
View this post on Instagram
Νάσια, σε γνωρίζουμε κυρίως μέσα από την δουλειά σου. Επειδή όμως πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι, μοιράσου λοιπόν μαζί μας μια ένα goofy moment σου!
Ναι φυσικά! Υπάρχουν αυτά, τα fashion parties και τα fashion shows στα οποία σε ντύνει ο σχεδιαστής με τα ρούχα του και περνάς καλά! Στο show του Balmain – αυτό ήταν πολύ σουρεάλ – είχαν τοποθετήσει κανονικά κάγκελα γιατί είχε πάρα πολύ κόσμο και, έτσι όπως περνούσες για να εισέλθεις στον χώρο, ο κόσμος απλώς ουρλιάζε. Και φαντάσου καθώς περνούσα με αναγνώριζαν από το TikTok και φωνάζαν: «Η Νάσια από την Balenciaga (γέλια)». Αυτό ήταν μια όμορφη στιγμή γιατί το modeling το έχω ζήσει διαδικτυακά. Δεν είναι ότι έχω δει από κοντά πολλούς ανθρώπους. Το ζω πολύ έντονα στα social media λόγω και του Covid.
Αλλιώς είναι να έρθει ένας άνθρωπος και να σου πει από κοντά: «Σε ξέρω, ξέρω την δουλειά σου, με έχεις εμπνεύσει» και αλλιώς είναι να σου στείλει ένα μήνυμα. Οπότε, νομίζω ότι μια πρώτη συνειδητοποίηση έγινε εκεί, στο show το Balmain.
Το να βλέπεις τα ρούχα από κοντά είναι αλλιώς, υπάρχει μια διάθεση σαν πάρτυ. Μόνο το ότι βλέπεις το σετ και ειδικά το ποσό όμορφο είναι και γενικά το ποσά άτομα έχουν δουλέψει από πίσω, για να βγει αυτό το αποτέλεσμα, είναι πολύ όμορφο. Φυσικά το ίδιο συμβαίνει και με τις φωτογραφίσεις, όταν βρίσκονται οι ισορροπίες, είναι πάρα πολύ ωραίο, να δημιουργείς κάτι από το πουθενά και τόσα άτομα να έρχονται με κοινό στόχο και να σπρώχνουν τα όρια της μόδας. Αυτό δεν μπορεί να το αγοράσει το χρήμα.
Το modeling σου δίνει αυτές τις στιγμές που όπως λέμε “money can’t buy”. Όσα λεφτά και να έχεις δεν είναι το ίδιο με το ότι γνώρισα τον Demna Gvasalia, με έκανε Αvatar για τη συλλογή του και φόρεσα αυτές τις υπέροχες μπότες, οι οποίες κοστίζουν 15.000 ευρώ! Τις φτιάχνει ένας τεχνίτης, ο οποίος με το χέρι φτιάχνει πανοπλίες στην Γαλλία. Έχουν φτιαχτεί κάπου στα πέντε ζευγάρια, οπότε ναι, ξεφεύγεις απο τα όρια της μόδας και πλέον το αντικείμενο είναι ένα έργο τέχνης. Ε λοιπόν, αυτές τις στιγμές δεν τις αγοράζει το χρήμα με τίποτα.
Θα προτιμούσες να περάσεις ένα καλοκαιράκι στην Αθήνα ή την Νέα Υόρκη; Γενικότερα, τι θα κάνεις αυτό το καλοκαίρι;
Μιας και πλησιάζει το καλοκαίρι, θα έρθω για έναν μήνα Ελλάδα. Θα έρθω από τον Ιούνιο και θα μείνω για όλο τον Ιούλιο, και θα κάνω κάποιες δουλείες. Πάντως, θα ήθελα να δουλέψω και Ελλάδα. Μου αρέσει και η Αθήνα στην αρχή του καλοκαιριού, όταν δεν έχουν ξεκινήσει οι καύσωνες και δεν έχουμε ζεσταθεί πάρα πολύ! Θα έρθω να δω- εννοείται- και φίλους και γονείς και να κάνουμε μερικά project. Θα ήθελα έτσι να ευχαριστηθώ μετά από καιρό την Αθήνα!
View this post on Instagram
Βρες την Νάσια εδώ: Tiktok: @nassia_ | Instagram: @nassia_
Επιμέλεια κειμένου: Φλώρα Ρώμα
Διάβασε επίσης:
