Η Ευρυδίκη Κόφφα είναι content creator, μπλόγκερ και η γυναίκα πίσω απο το #thegreekgirl. Με το πλατύ της χαμόγελο, μίλησε στο Grotesque για την κουλτούρα βιασμού, τις πηγές έμπνευσης της, την «εμμονή» της με παρελθόν, την δημιουργία, την βιώσιμη μόδα και το νέο project της “Akatio Studio“.
Πες μας λίγα πράγματα για εσένα, ποια είναι η Ευρυδίκη Κόφφα;
Μεγάλη συζήτηση (γέλια). Το Yurichat είναι κατά κάποιον τρόπο περσόνα, μέρος της προσωπικότητας μου και μέρος της προσωπικότητας που εμφανίζω στο Instagram. Το Instagram, και η δουλεία η οποία υπάρχει κυρίως σε αυτό το προφίλ είναι ξεκάθαρα ένα μονοπάτι που έχω χτίσει για εμένα. Αλληλοεπιδρώ μέσω αυτού, ενώ παράλληλα το χρησιμοποιώ για να εκφράζομαι αλλά και να παίρνω έμπνευση. Είναι ένα κομμάτι από το οποίο και αντλώ, και δίνω πίσω έμπνευση. Δούναι και λαβείν. Υπάρχει, ώστε να μπορώ να διαχειρίζομαι την κοινωνία, το τι συμβαίνει καθημερινά, αλλά και το ίδιο μου το πρόγραμμα. Το οποίο πρόγραμμα μπορεί να μην είναι πάντα έτσι όπως εμφανίζεται φαινομενικά στο Instagram, γιατί τείνει κι αυτό σαν πλατφόρμα να εμφανίζει μόνο τα καλά του. Οπότε λοιπόν το Yurichat (Γιούρισατ) είναι ένα κομμάτι της προσωπικότητας μου στο οποίο εμφανίζω την πιο δημιουργική μου πλευρά.
Όσον αφορά την Ευρυδίκη σαν ολότητα, διαχωρίζεται κι εκείνη σε πολλά κομμάτια που «φανερώνονται» μέσα στην καθημερινότητα. Φανερώνονται σε σημεία όπως στη δουλειά μου, τις συναναστροφές μου και ευρύτερα σε όλο αυτό το ταξίδι που κάνω στον κόσμο ψάχνοντας να βρω το ποια είμαι, τι κάνω, τι συμβαίνει γύρω μου, και γενικότερα το τι συμβαίνει με τους ανθρώπους.
Εργάζομαι στην Nidodileda, πιο συγκεκριμένα στο τμήμα του marketing και ευρύτερα στο creative aspect του brand, ενώ παράλληλα γράφω και δημιουργώ στο blog μου Chatoyant21 τις δικές μου ιστορίες. Τελευταία έχω ξεκινήσει να ανακαλύπτω την μορφή του βίντεο κι έχω αρχίσει να δημιουργώ και να αναρτώ κάποια πράγματα με αυτό το μέσο σε διάφορες πλατφόρμες όπως το TikTok και το Instagram. Αυτήν την περίοδο ασχολούμαι και με το Akatio Studio, ένα πολύ φρέσκο project το οποίο έχουμε ξεκινήσει με το αγόρι μου. Όταν αρχίσαμε να συγκατοικούμε, ανακαλύψαμε ότι η αρχιτεκτονική, η διακόσμηση και το vintage στοιχείο αποτελούν κομμάτια που τα νιώθουμε πολύ κοντά μας. Μας αρέσει να χτίζουμε εικόνες και μέσω αυτών και της διακόσμησης να μεταφέρουμε στους άλλους την φιλοσοφία ζωής μας. Δηλαδή την φιλοσοφία της συνέχειας και της επαναχρησιμοποίησης. Είμαστε και οι δύο έτσι από τις οικογένειες μας, οπότε φέραμε την παράδοση και των δύο στο δικό μας σπίτι, στο δικό μας σώμα, το Akatio Studio.
View this post on Instagram
Πώς αισθάνεσαι ως γυναίκα αυτή την περίοδο; Νιώθεις ασφαλής με τα όσα συμβαίνουν;
Όταν ξεκίνησα να αναζητώ την ταυτότητά και τις ρίζες μου μέσω του thegreekgirl, παρατήρησα τον εαυτό μου να βιώνει ένα πολύ έντονο παράπονο σχετικά με τη θέση της γυναίκας, και τον έντονο διαχωρισμό μεταξύ των δύο φύλων. Αυτό το παράπονο το είχα από πολύ μικρή. Αυτό έγινε μέσω των γυναικών που είχα στο οικογενειακό περιβάλλον. Εγώ η ίδια δεν έχω κάποιο έντονο προσωπικό βίωμα. Όμως αναρωτιόμουν: Για ποιο λόγο εγώ έτσι και ο αδελφός μου αλλιώς; Άρχισα να μπαίνω στη διαδικασία της σύγκρισης και να αναρωτιέμαι για ποιον λόγο, ενώ είμαι γυναίκα, έχω διαφορετικό τρόπο μεταχείρισης από τους υπόλοιπους που βρίσκονται στον ίδιο χώρο.
Οτιδήποτε έλεγα και γνώριζα, ήταν από εμπειρία που μου είχε μεταδώσει κάποια ή κάτι από κάποιο βιβλίο που διάβαζα εκείνη την περίοδο. Μεγαλώνοντας, είχα την τύχη να βρίσκομαι σε μια σχέση στην οποία ο σύντροφος μου μεγάλωσε με μια γυναίκα που του έδειξε την αγάπη και το τι σημαίνει να είσαι μητέρα… Οπότε και πάλι δεν απέκτησα κάποιο βίωμα, ζω σε μια σχέση που δεν υπάρχει σύγκριση, είναι πολύ εξισορροπημένη.
Όσο μεγαλώνω, παρατηρώ όλο και περισσότερο τις γυναίκες μέσα από τις συζητήσεις που κάνω μαζί τους. Προσπαθώ σε αυτή τη φάση της ζωής μου να παρατηρήσω τη γυναίκα χωρίς την ύπαρξη του άντρα και την σύγκριση μαζί του, πράγμα που είναι πολύ δύσκολο. Φροντίζω επίσης σε αυτή την φάση να μη συγκρίνομαι με το αντίθετο φύλο, αλλά να συγκρίνομαι με τις πιο θηλυκές ή αντίστοιχα πιο αρσενικές πλευρές που μπορεί να έχει ο καθένας. Ή ακόμη, να συγκρίνω τις κοινωνικές καταστάσεις στις οποίες έχει μεγαλώσει κάποιος ή με τις οποίες πορεύεται και όχι τον ίδιο ξεχωριστά από αυτές.
Ως γυναίκα στο τώρα νιώθω λίγο περίεργα. Βρίσκομαι σε μια περίοδο στην οποία έχω ξεκινήσει να αποδομώ την έννοια της γυναίκας και να μαθαίνω το τι τελικά είναι. Ναι εντάξει, υπήρχε στο παρελθόν, αλλά για ποιόν λόγο υπήρχε εξαρχής αυτή η έντονη σύγκριση; Βρίσκομαι σε μια πάρα πολύ περίεργη φάση κι αυτό αντανακλάται και στο ίδιο το #thegreekgirl. Βλέπω τι γίνεται γύρω μου σχετικά με την ίδια την γυναίκα, και προσπαθώ να διεισδύσω βαθύτερα σε αυτό που συμβαίνει.
Στην ουσία είμαστε τα ίδια σώματα μόνο που σε κάποιους υπερισχύει το θηλυκό κομμάτι από ό,τι το αρσενικό. Οι καταστάσεις από τις οποίες έχουμε προέλθει ή μέσα στις οποίες μεγαλώνουμε, ενδέχεται να σε αναγκάσουν να περιθωριοποιηθείς. Και αυτό είναι άδικο γιατί κάθε μορφή καταπίεσης προκαλεί προβλήματα…
View this post on Instagram
Στον έξω δρόμο, χωρίς τον Αντώνη, νιώθεις άγχος και φόβο;
Φαντάσου ότι ακόμα και που έχω μεγαλώσει μέσα σε αυτή την ασφάλεια, ο φόβος μου έχει αφομοιωθεί μέχρι και στον τρόπο που περπατάω… Και δεν είναι ότι εγώ η ίδια έχω αλλάξει. Είμαι πολύ τυχερή που δε μου έχει συμβεί κάποια άσχημη εμπειρία ώστε να μιλάω με προσωπικό βίωμα, αλλά φοβάμαι με την κατάσταση που επικρατεί. Ένας άντρας δε θα βιώσει τον δρόμο με τον ίδιο τρόπο που θα τον βιώσει μια γυναίκα…Έχουμε μεγαλώσει με όλες αυτές τις έννοιες, για παράδειγμα «έχε τα μάτια σου δεκατέσσερα», «να είσαι επιφυλακτικός για το ποιοι περπατάνε δίπλα σου», και «πρόσεχε», που το μυαλό πλέον προσέχει από μόνο του, δεν το αντιλαμβάνεσαι πλέον, είναι η καθημερινότητά σου και αφορά όλα τα μέρη κι όλους τους δρόμους, όπου κι αν πας.
Φυσικά αυτό μπορεί με κάποιον τρόπο να εξομαλυνθεί, δηλαδή μπορείς να τα καταφέρεις καλύτερα αν ίσως πουσάρεις τον εαυτό σου με κάποια βοήθεια, ενδυναμώνοντας ουσιαστικά τον εσωτερικό σου κόσμο και στο τέλος να μπορείς να λες: «Όχι, εγώ μπορώ να τα καταφέρω» κτλ. Πάντως από την προσωπική μου πλευρά έτσι έχω μεγαλώσει, έτσι πορεύομαι, και φεύγοντας από μια επαρχιακή πόλη ερχομένη στην Αθήνα, με άλλον αέρα από πίσω μου τύπου «πρόσεχε» και «είναι πιο επικίνδυνα εκεί» πάντα προσέχω. Όταν βρίσκομαι έξω μόνη μου, είναι σαν το μυαλό μου να λειτουργεί διαφορετικά. Η σκέψη πηγαίνει πιο γρήγφορα και ποτέ δεν είσαι πραγματικά χαλαρή.
Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει σωστή διαπαιδαγώγηση σε αυτόν τον τομέα, τόσο από τη μαμά, όσο και από τον μπαμπά και από τον περίγυρο ευρύτερα , ώστε να ηρεμίσουν τα πράγματα και να αρχίσει να εξομαλύνεται όλη αυτή η κατάσταση.
View this post on Instagram
Στην πρόσφατη αποκάλυψη της κουλτούρας βιασμού συνέβαλλαν τα Social Media, κύματα όπως το Metoo, το #thegreekgirl και η ίδια η πανδημία. Πώς συμπεριφερόμαστε τώρα; Ποιο νιώθεις ότι είναι το επόμενο βήμα για να εξαλείψουμε αυτές τις τοξικές κουλτούρες;
O προβληματισμός που προκύπτει είναι ο εξής: Πώς γίνεται αυτό που συμβαίνει εδώ και χρόνια, ο κόσμος να αρχίζει να το αντιλαμβάνεται μόλις τώρα (2022); Ενώ πριν από έναν χρόνο ο όρος γυναικοκτονία δεν επικοινωνούνταν καν, ο κόσμος άρχισε πρόσφατα να αντιλαμβάνεται το τι συμβαίνει. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος, χρειάστηκε να αναδυθούν ενδείξεις και αριθμήσεις τραγικών συμβάντων, ειδήσεις που καταγγέλλουν καθημερινά βιασμούς, διάφορες κακοποιήσεις, και περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας.
Ό,τι συμβαίνει τώρα, συνέβαινε έντονα και στο παρελθόν. Δεν άλλαξε κάτι ριζικά που οδήγησε τον κόσμο στο να πραγματοποιεί περισσότερες απάνθρωπες πράξεις, απλώς το μέσο επικοινωνίας άλλαξε. Άλλαξε το μέσο επικοινωνίας και αναπτύχθηκε η ευκολία με την οποία μεταδίδουμε την πληροφορία. Φαντάσου μια γυναίκα στις αρχές του εικοστού αιώνα να προσπαθεί να πει στη φίλη της ότι ο άντρας της την κακοποιεί. Η φίλη της ενδέχεται να της πει: Πρώτον, «εσύ φταις» και δεύτερον, «μην το πεις σε κανέναν γιατί θα το μάθει το χωριό». Από αυτές τις απαντήσεις, στο μήνυμα του τύπου «δε νιώθω καλά» σε φίλη που μπορεί να καταλάβει ακριβώς το τι συνέβη χωρίς να της πεις κάτι άλλο, αυτή η μετάβαση, αποτελεί ένα τεράστιο βήμα.
Θεωρώ ότι το να τα λέμε, να μιλάμε με τον περίγυρο μας για τέτοια θέματα, και να τον ευαισθητοποιούμε βοηθάει πάρα πολύ. Ακόμα και να το κάνουμε trend βοηθάει. Πολλοί λένε «Ναι, αλλά το me-too είναι απλώς ένα trend και το εκμεταλλεύονται». Δεν με πειράζει αν κάποιο κίνημα είναι απλώς ένα trend και κάποιοι το εκμεταλλεύονται. Δεν λέω πως είναι σωστό, αλλά μακάρι να το εκμεταλλευτούν όλοι (γέλια) κι αρχίσουν επιτέλους ακόμα περισσότεροι άνθρωποι να μιλούν για αυτό. Γιατί απ’ ό,τι φαίνεται τότε μόνο αντιλαμβάνεται η λαοθάλασσα του κόσμου τη σημασία μιας λέξης, όταν μεταδίδεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και γίνεται κατανοητή. Μόνο με τη μετάδοση των ιστοριών και των εμπειριών θα γίνουν κάποιες έννοιες κατανοητές. Το ότι εσύ κι εγώ έχουμε κοινές εμπειρίες και μιλάμε για αυτές είναι πολύ σημαντικό…
Τι σημαίνει για τo #thegreekgirl, τις σύγχρονες γυναίκες αλλά και τους άντρες, η απαγόρευση των αμβλώσεων που έλαβε χώρα στην Αμερική μετά την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ;
Όλο το θέμα με την Αμερική είναι πάρα πολύ περίεργο, μου δημιουργεί μεγάλη σύγχυση. Επειδή υπάρχει τεράστια απόσταση, υπάρχει τεράστια απώλεια και διαστρέβλωση της πληροφορίας. Οι πληροφορίες που φτάνουν εδώ στην Ελλάδα για το συγκεκριμένο, αλλά και παρεμφερή θέματα, αποτελούν το ένα τέταρτο των όσων συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Την περίοδο που πάρθηκε η απόφαση, είχε έρθει ένας φίλος μου από την Αμερική και μιλήσαμε γενικότερα για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα. Οι πολίτες της, όχι μόνο αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με τον συστημικό ρατσισμό και την έμφυλη βία, αλλά τώρα έχουν να αντιμετωπίσουν και το ζήτημα περί αμβλώσεων…
Η απόφαση αυτή σαφώς δημιουργεί τεράστια θέματα. Ποιοι είναι εκείνοι που πλήττονται στην πραγματικότητα; Σε ποιους δημιουργούνται όντως προβλήματα; Αυτοί είναι οι άποροι, οι γυναίκες και οι οικογένειες που δεν έχουν πρόσβαση στην πρόνοια και την εκπαίδευση. Πρόκειται για ένα ακόμα περιοριστικό μέτρο ως προς αυτές τις οικογένειες. Άνθρωποι που έχουν χρήματα ή την παιδεία, δε θα φτάσουν μέχρι το σημείο του φόβου, γιατί γνωρίζουν και διαθέτουν πόρους. Υπάρχει έντονος διαχωρισμός και όλο αυτό έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερα προβλήματα… Στην τελική, αυτοί που επηρεάζονται είναι οι μη προνομιούχες γυναίκες.
Εκεί, οι οικογένειες που δεν είναι προνομιούχες είναι τρομοκρατημένες. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούν να ζήσουν πια σε μια χώρα όπως η Αμερική. Είναι τραγικά τα πράγματα. Το να έχει τον έλεγχο για το σώμα μου κάποιος άλλος πέρα από εμένα, είναι απίστευτο…
View this post on Instagram
Πες μας λίγα λόγια για το @yurichat και το blog σου “Chatoyant21”. Είναι δικές σου δημιουργίες που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική ζωή. Ποια προσωπική σου ανάγκη εξυπηρετούν αυτά τα μέσα;
Αρχικά, εξυπηρετούν την ανάγκη της δημιουργικής έκφρασης. Μέσω του blog ανακάλυψα την πιο δημιουργική μου πλευρά. Έμαθα πάρα πολλά πράγματα. Από το να απαντάω σε email, μέχρι και το πώς να δημιουργώ «σωστά» περιεχόμενο. Το blog και το thegreekgirl με βοήθησαν να ανακαλύψω ένα ολόκληρο κομμάτι του εαυτού μου.
Βασικά, φαντάσου ότι βρίσκομαι σε μια βιβλιοθήκη και προσπαθώ να βρω κάτι που με ενδιαφέρει. Το βρίσκω, το διαβάζω και παίρνω κομμάτια από αυτό. Μέσα από αυτή την βιβλιοθήκη μου δίνεται η δυνατότητα να λαμβάνω απεριόριστη πληροφορία, να τη συλλέγω, να την καταγράφω και μέσω αυτής της καταγραφής να ανακαλύπτω τον εαυτό μου. Κάπως έτσι λειτουργεί, και κάπως έτσι ξεκίνησε και το thegreekgirl αλλά και το blog. Και τα δύο, αποτελούν την προσωπική μου βιβλιοθήκη.
Πλέον, υπάρχει βαθύτερη ανάγκη που εξυπηρετούν και τα δύο μέσα. Γνωρίζω νέο κόσμο, και άρα ανακαλύπτω περισσότερο τον εαυτό μου, παίρνω πληροφορίες και τέλος δίνω πληροφορίες. Λατρεύω αυτόν το συνεχόμενο κύκλο. Το δούναι και λαβείν που λέγαμε και πριν. Αυτή η σχέση είναι πολύ σημαντική για εμένα.
Νιώθω έντονα μια ανάγκη που την είχα και πολύ μικρότερη: τη μετάδοση της πληροφορίας και της γνώσης. Μέσω της μορφής του video στο TikTok, μεταφέρω ιστορικά στοιχεία, γεγονότα, και γνώσεις για Έλληνες καλλιτέχνες. Γενικότερα, πράγματα που μου κίνησαν το ενδιαφέρον και που θεωρώ ότι θα κινήσουν και το ενδιαφέρον άλλων ανθρώπων. Πράγματα που εμπειρικά τα έχω ανακαλύψει εγώ πρώτη, και είναι σαν να τα μοιράζομαι. Μπορεί αυτό που κάνω να δώσει και σε κάποιον άλλον έμπνευση.
View this post on Instagram
Η ζωή στο παρελθόν και οι άνθρωποι του, έρρεαν με έναν πολύ πιο διαφορετικό ρυθμό από τον δικό μας. Νιώθεις ότι ο ρυθμός της σύγχρονης ζωής είναι υπερβολικά ταχύς και μερικές φορές άπιαστος;
Νιώθω ότι η ζωή ρέει πάρα πολύ γρήγορα. Πιο γρήγορα από ό,τι μπορώ να αντιληφθώ, και από κει μπορεί να προέρχεται και η ανάγκη μου για μια βαθύτερη επανασύνδεση με το παρελθόν και τους ανθρώπους του.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό ακριβώς προσπαθώ να μελετήσω αυτή την περίοδο. Προσπαθώ να απαντήσω τα εξής ερωτήματα: Ποια είναι η ανάγκη μου και από πού προέρχεται; γιατί οδηγούμαι συνέχεια στο παρελθόν;. Νιώθω ένα δέος παρατηρώντας όλη εκείνη την περίοδο και όλες τις παλιές εικόνες. Αναρωτιέμαι: Για ποιον λόγο μπαίνω στην διαδικασία να ψάχνω εκείνη την περίοδο; Νιώθω μέσα μου μια τεράστια αγάπη και περιέργεια για την ζωή του παρελθόντος…
Από ό,τι έχω καταλάβει, η ανάγκη μου για μια βαθύτερη επανασύνδεση με το παρελθόν έχει να κάνει με όλη αυτή την αντίθεση που ζούμε στις ημέρες μας… Αντίθεση σχετικά με τον τρόπος ζωής του παρελθόντος και του σήμερα. Ο ρυθμός ήταν πολύ διαφορετικός τότε. Τώρα, βιώνουμε παράλληλα πολλά πράγματα που με οδηγούν στο να προσπαθώ να ζω στο παρελθόν όλο και περισσότερο. Μερικά από αυτά είναι η απώλεια της αυθεντικότητας, οι ταχείς ρυθμοί ζωής και η μη ύπαρξη της πραγματικότητας. Με οδηγούν στο να ζω με μια νοσταλγία, να κοιτάζω κάτι και να λέω: «πώς θα ήταν αυτό στο παρελθόν;». Να το κοιτάω και να προσπαθώ να το σκιαγραφήσω όπως θα ήταν στις αρχές του 20ουαιωνα.
Βιώνω πολύ έντονά τους ταχύς ρυθμούς ζωής, και προσπαθώ και εγώ να τρέξω. Ta social media δεν βοηθάνε καθόλου…τρέχω πολύ, κάνω πάρα πολλά πράγματα και πολλές φορές αφήνω άλλα για να προλάβω. Βρίσκομαι σε σημεία, φτάνω στόχους, και τελικά νιώθω ότι δε βρίσκομαι εκεί που θα ήθελα να είμαι. Νιώθω την ανάγκη να κάνω πάρα πολλά πράγματα και αν τελικά δεν τα κάνω, νιώθω ελλιπής. Όλα αυτά προκύπτουν από τους γρήγορους ρυθμούς ζωής. Καταλήγεις να νιώθεις άσχημα μέχρι και που κάθεσαι!
Από πού προέρχεται η αγάπη σου για το vintage;
Σέβομαι πάρα πολύ το τι συνέβαινε πάνω στη γη πριν από μένα. Μου δημιουργεί απίστευτο δέος η σκέψη ότι έχουν πατήσει χιλιάδες υπάρξεις σε ένα συγκεκριμένο μέρος ή ότι σε μια πλατεία έζησαν κάποτε πολλοί και διαφορετικοί άνθρωποι. Αγαπούσα από πάρα πολύ μικρή το παρελθόν και το vintage, από τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα μέχρι και τις ιστορίες των δικών μου ανθρώπων.
Όλη αυτή η αγάπη κάπως μεγάλωσε μέσα μου, και διαμορφώθηκε σε αυτό που είμαι τώρα και αυτό που συμβαίνει στα μέσα. Θυμάμαι ακόμα όταν η γιαγιά μου έλεγε ιστορίες, εγώ τη ρωτούσα: «τι κάνατε τότε;, τι ρούχα φορούσατε; εσείς τι ακούγατε στο ραδιόφωνο; πώς ήταν το σινεμά τότε;». Έκανα ερωτήσεις που φαινόντουσαν περίεργες για ένα παιδί δέκα χρονών (γέλια).
View this post on Instagram
Αποτελεί το vintage μια καλή βιώσιμη εναλλακτική λύση στη γρήγορη μόδα;
Κατά κάποιο τρόπο ναι, μπορεί να αποτελέσει μια καλή εναλλακτική λύση, και είναι και αυτή που προτείνεται περισσότερο στις μέρες μας. Μέσα στην μανία του υπερκαταναλωτισμού, ο κάθε άνθρωπος θέλει να αγοράζει πάρα πολλά πράγματα. Πλέον, δεν του φτάνει μόνο το ένα, αλλά θέλει για παράδειγμα να αγοράσει δυο ή ακόμα και 3 ρούχα τη φορά. Νιώθει χαρά και ικανοποίηση αγοράζοντας πράγματα. Έχουμε περάσει στο να νιώθουμε ολοκληρωμένοι όταν αγοράζομε νέα αντικείμενα.
Το vintage clothing αποτελεί καλή πρακτική γιατί στην ουσία αγοράζεις κάτι για το οποίο δεν ξοδεύτηκε επιπλέον ενέργεια ώστε να δημιουργηθεί. Το κομμάτι είναι ήδη έτοιμο, έχει φορεθεί μια-δύο γενιές, και εσύ πραγματοποιώντας την αγορά, του δίνεις ξανά μια νέα ζωή. Αυτό ακούγεται αρκετά καλό, αλλά υπάρχει και μια άλλη πτυχή στην συγκεκριμένη αγορά. Πλέον, αυτό που συμβαίνει είναι το εξής: Αντί να αγοράσεις από τα ZΑRA δύο με τρία προϊόντα, πας σε ένα vintage shop και καταλήγεις να αγοράζεις πέντε… Αυτό συμβαίνει γιατί οι χαμηλότερες τιμές των vintage μαγαζιών οδηγούν τον καταναλωτή στο να θέλει περισσότερο. Πέρα από αυτό, το vintage shopping έχει πολλή πλάκα. Όποιος το ανακαλύπτει και του αρέσει, μπαίνει στη διαδικασία του ψαξίματος, και καταλήγει να αγοράζει αρκετά κομμάτια.
View this post on Instagram
Έχει τύχει να πάω σε ένα παζάρι, και απλά να παίρνω στην αγκαλιά μου ρούχα χωρίς να είναι σίγουρο ότι θα τα φορέσω. Απλά και μόνο επειδή μου άρεσαν και ήταν φτηνά, έλεγα: «δεν παίζει να το χάσω αυτό, είναι ένα και μοναδικό. Άρχισα να αγοράζω άπειρα vintage κομμάτια, χωρίς συγκεκριμένο λόγο, χωρίς να έχω σκοπό να τα φορέσω. Στο τέλος, συνειδητοποίησα ότι είχα καταλήξει να αγοράζω παραπάνω ρούχα από αυτά που έπαιρνα πριν ξεκινήσω να επιλέγω «ηθικά».
Αυτό που σίγουρα μπορούμε να κάνουμε είναι να αλλάξουμε την συμπεριφορά μας ως μονάδες, κι αργότερα αυτή η μικρή συνεισφορά και αλλαγή, να γίνει μεγάλη. Για παράδειγμα, ο καθένας από εμάς μπορεί να θέσει ως στόχο να είναι πιο συνειδητός σχετικά με τις επιλογές και τις αγορές του. Να αναρωτηθεί καθώς βρίσκεται σε ένα shopping spree: «Το χρειάζομαι πραγματικά αυτό; και μήπως πήρα ήδη αρκετά;» Στις μέρες μας το vintage δεν αντιμετωπίζεται μόνο ως πρακτική για την κλιματική αλλαγή αλλά χρησιμοποιείται πάρα πολύ ως trend. Πολλοί νέοι αγοράζουν απλά επειδή είναι τάση…
Προσωπικά, πιστεύω ότι η πραγματική λύση στο πρόβλημα της υπερκατανάλωσης, είναι η αλλαγή των συνηθειών μας, η ευαισθητοποίηση επάνω στο συγκεκριμένο θέμα, και η εστίαση στις πραγματικές μας καταναλωτικές ανάγκες. Θα πρέπει να μάθουμε να αγοράσουμε λίγα και καλά, αλλά για να φτάσουμε εκεί, χρειαζόμαστε χρόνο και επιμονή, είναι δύσκολο. Είναι καλύτερο να επενδύσεις και να μαζέψεις χρήματα για να αγοράσεις ένα καλό ρούχο που θα διαρκέσει δέκα χρόνια παρά να αγοράσεις κάτι που θα διαρκέσει το πολύ δύο με τρία. Ένα ακριβό ρούχο που το φροντίζεις και το πλένεις καλύτερα θα κρατήσει, ενώ αντίθετα ένα κομμάτι από κάποιο fast fashion brand -όση αγάπη και αν του δώσεις- θα έχει την ίδια σύντομη ημερομηνία λήξης.
Ποια είναι τα δικά σου αγαπημένα eco–friendly και sustainable brands;
Apiliotis, Zizel Christin, Vathos Apparel
Τι είναι το Akatio Studio και πώς ξεκίνησε;
Το Akatio ξεκίνησε με όλη αυτή τη φιλοσοφία που ουσιαστικά σου μεταλαμπαδεύει η οικογένεια σου καθώς μεγαλώνεις, δηλαδή ότι δεν πετάμε αλλά επαναχρησιμοποιούμε. Για παράδειγμα, δε θα πετάξουμε το κρεβάτι του αδερφού, αλλά θα το ξανά χρησιμοποιήσουμε. Και εσύ είσαι εντάξει με αυτή την ιδέα γιατί σου έχουν μάθει μέσα από αυτή την διαδικασία ότι ένα έπιπλο ή ένα ρούχο δεν χάνει την αξία του μετά από μια χρήση. Αντιθέτως, εσύ είσαι εκείνος που δίνεις αξία σε αυτό.
Μεγαλωμένοι από δύο παρόμοιες οικογένειες και ερχόμενοι μέσα σε ένα καινούργιο σπίτι στο οποίο θα συγκατοικούσαμε για πρώτη φορά, αρχίσαμε και ανακαλύπταμε το στυλ του νέου χώρου. Κατά την διάρκεια, συνειδητοποιήσαμε ότι και στους δυο αρέσει το vintage. Βρίσκαμε άπειρα πράγματα κι έπειτα ερχόντουσαν φίλοι στο σπίτι και μας ρωτούσαν: «Αυτό πού το βρήκατε;», και όταν τους απαντούσαμε, εκείνοι δεν το πίστευαν (γέλια)… Οπότε με αυτή την αφορμή μπήκαμε στη διαδικασία να αναρωτηθούμε μήπως θα έπρεπε να ανοίξουμε ένα mini brand που θα ήταν πολύ δημιουργικό και που θα το χρησιμοποιούσαμε για να εκφραστούμε και παράλληλα για κάποιες ενδιαφέρουσες συνεργασίες. Και κάπως έτσι γεννήθηκε το Akatio studio!
View this post on Instagram
Το Akatio Studio πέρα από vintage brand είναι και ένα στούντιο που θέλουμε να αγκαλιάζει πέρα από το παλιό και την νοοτροπία του reuse, και κάποιες μεμονωμένες και συγκεκριμένες συνεργασίες με καλλιτέχνες, ζωγράφους, σχεδιαστές και ευρύτερα ταλαντούχους ανθρώπους που γνωρίζουμε. Θα θέλαμε να πραγματοποιήσουμε κάποια exclusive συνεργασία στην λογική του ‘’one of a kind piece” όπως είναι και τα vintage κομμάτια, και να την προωθήσουμε μέσα από το account μας (@akatiostudio) και ίσως αργότερα -γιατί όχι- σε ένα online shop.
Βρες την Ευρυδίκη εδώ: TikTok: thegreekgirl | Instagram:@yurichat | Blog: Chatoyant21
Διάβασε επίσης:
- Συζητώντας με την αρθρογράφο, μοντέλο Νάσια Μάτσα: New York, rape culture, modeling και digital fashion
- Συζητώντας με τον Multimedia Content Creator Στέφανο Σόφτση: Fashion, inspirations, social media, NFTs and music.
- Γιατί οι tote bags δεν θα σώσουν τον πλανήτη μας; – Μια συζήτηση με τον Ακτιβιστή Αλέξανδρο Ραμιώτη για το fast fashion
